Λ. Μαργαρίτης, Κατηγορούμενοι έχοντες ψυχική ή διανοητική διαταραχή. Ποινικό (δικονομικό) κανονιστικό πλαίσιο (ΜΕΡΟΣ ΣΤ΄)
Απόσπασμα
Λάμπρου Χ. Μαργαρίτη, Καθηγητή Νομικής Σχολής ΑΠΘ θ. Η άρση του καταλογισμού (i) Όπως ειπώθηκε ήδη, αντικείμενο της κατά τα άρθρα 43 και 51 ΚΠΔ (αποσκοπούσας στη διαμόρφωση κρίσεως για κίνηση ή όχι της ποινικής διώξεως) εισαγγελικής έρευνας αποτελεί, κατά κυρίαρχη άποψη 1 , και η, μεταξύ άλλων, συνδρομή ή όχι των στοιχείων της υποκειμενικής υποστάσεως (= του αρχικού καταλογισμού ). Η για τη θέση τούτη περιορισμένης εκτάσεως επιφύλαξη που είχε διατυπωθεί 2 , θεωρείται σήμερα ως μη ευρίσκουσα ευρύτερη απήχηση 3 και σε κάθε, πάντως, περίπτωση το θεμέλιό της «ακουμπούσε» στην αποδεικτική συνθετότητα και την (έτσι παραγόμενη) υποβόσκουσα ευθυνοφοβία και όχι τη δογματική ευστάθεια του ζητήματος 4 . Σταθερό σημείο αναφοράς της εδώ προτεινόμενης ως ορθότερης λύσεως εξακολουθεί να αποτελεί (ήδη μνημονευθείσα παραπάνω) ΔιατΕισΕφΝαυπλ (Ν. Παντελής) 15/1998 5 , σύμφωνα με την οποία «… ο εισαγγελέας έχει το δικαίωμα να απορρίψει την έγκληση ως μη στηριζόμενη στο νόμο όταν ελλείπει το στοιχείο του δόλου, το οποίο είναι απαραίτητο για την κατά νόμο θεμελίωση και ολοκλήρωση του εγκλήματος … το δικαίωμά του αυτό πρέπει βεβαίως να το χρησιμοποιεί με μεγάλη περίσκεψη και φειδώ, και μόνον όταν είναι εξόφθαλμη η έλλειψη του υποκειμενικού αυτού στοιχείου, το οποίο είναι δυσδιάκριτο, να...